Een tweede thuis!

januari 23, 2025
  •           

    Als sinds Tom en Noa (nu bijna 4 jaar) 4 maanden oud zijn, gaan ze elke week naar de Boshut. En eigenlijk altijd met plezier. En ook voor mij zijn de afgelopen 3,5 jaar een hele fijne ervaring geweest! Geweest, want over een kleine 2 maanden gaan Tom en Noa naar de basisschool. Maar gelukkig kunnen ze ook terecht op de BSO van de Boshut. Wederom ook voor mij een fijne gedachte, want ik weet dat ze op een goede plek terecht gaan komen, met leidsters en kinderen die in sommige gevallen al vertrouwd voor ze zijn en met een aanpak die bij ons past.

    Al vanaf het prille begin, Tom en Noa nog kleine baby’tjes, merk ik als moeder dat er door de leidsters heel goed gekeken wordt naar wat de kinderen individueel nodig hebben. Ondanks dat ze een tweeling zijn, hebben ze hele verschillende karaktertjes en vragen ze ook verschillende begeleiding bij het opgroeien.

    De overgang van babygroep naar peutergroep was even spannend, want ze namen afscheid van de vertrouwde leidsters en werden voor even weer de kleinsten van de groep. Er is vanuit de Boshut veel zorg in gestoken om deze overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen. Af en toe samen, of ook alleen, als er ruimte was, al eens een paar uurtjes meespelen en beter kennismaken met de (net zo) lieve leidsters van de peutergroep. Daardoor ging de overgang uiteindelijk heel soepel!

    Omdat ze 5 dagen per week naar de Boshut gaan, is het heel belangrijk dat de begeleiding die ze krijgen aansluit op hoe het er thuis aan toe gaat. Heel erg fijn vind ik het dus ook dat er altijd veel overleg is geweest in specifieke situaties of bij afspraken over slapen, zindelijk worden en het aangeven van grenzen. Alles gaat altijd in overleg en daar hebben de kinderen ook baat bij. Het schept duidelijkheid en stabiliteit.

    Uit de dagelijkse overdracht merk ik dat ze écht gezien worden en totaal los van elkaar de aandacht en begeleiding krijgen die ze nodig hebben. Dat merk ik ook aan het feit dat ze alle juffen “lief” vinden én ze altijd plezier hebben gehad als we de dag bespreken. De laatste tijd heb ik zelfs moeite om ze weer mee naar huis te krijgen, want ze genieten echt van het samenspelen met vriendjes in deze vertrouwde omgeving. Wat hierbij ook fijn is, is dat ze heel vaak lekker buiten kunnen spelen; in de zandbak, op de glijbaan of lekker racen op de fietsjes. Alleen bij heel erg slecht weer blijven ze binnen, maar over het algemeen gaan ze altijd wel even lekker buiten een frissen neus halen. Met de oudere kinderen wordt er soms ook een uitstapje gedaan naar een winkel of de dierenweide net iets verderop. Iets wat altijd mooie verhalen oplevert!

    De Boshut mag met recht een tweede thuis voor Tom en Noa genoemd worden. Het zal straks flink wennen worden voor ons allemaal, maar wat ben ik iedereen binnen deze fijne organisatie ontzettend dankbaar voor alle goede zorgen voor mijn kinderen in de afgelopen jaren!

    Anna, moeder van Tom en Noa

Op de Kiekendief